اما گاهی برخلاف این عقیده و حتی با توجه به برطرف كردن همه نیازهای مادی وی ، شاهد بروز این رفتار در كودك هستند .این عمل گاهی آنقدر آنها را نگران می كند كه جلوی خیلی از تصمیمات اصلاح گرایانه آنان را می گیرد .

بر این اساس باید گفت كودك از معنای این كلمه چندان اطلاع ندارد و فقط بزرگ تر ها هستند كه می دانند این رفتار غلط است. متاسفانه هنوز جامعه نپذیرفته است كودكی كه دزدی می كند به جای آن كه توسط پلیس و محاكم قضایی تنبیه شود باید به وسیله روانپزشك مورد معاینه قرار گیرد. افراد جامعه و حتی والدین كودكی كه دزدی كرده است همیشه منتظر اعلام محكومیت او از طرف دادگاه تنبیه و پرداخت جریمه هستند بدون آن كه به علت و انگیزه دزدی توجه كنند.

علائم ونشانه ها:

بین دزدها علائم كم و بیش مشابهی مشاهده می شود . این علائم عبارتند از : برداشتن و پنهان ساختن اشیای دیگران ، گاهی ربودن اشیایی كه فرد به آن ها نیاز ندارد ،انكار خلاف بودن دزدی ،تقلب و ریا ،بی توجهی و نادیده انگاشتن حقوق دیگران ،ناسازگاری اجتماعی ،بی كفایتی و عدم اعتماد به نفس ، فرار از منزل و مدرسه ، دروغگویی ، مخفی ساختن وسایل دزدیده شده ،پرخاشگری و ضرر رساندن به اطرافیان ،كم فروشی ،گرانفروشی ،كم كاری ، احساس حقارت و جیب بری .

علل:

علل دزدی را به طور كلی به سه دسته:علل مادی،علل روانی و علل اجتماعی طبقه بندی میكنند:

1. علل مادی :یكی از علل دزدی نیازهای مادی است كه عده ای از كودكان به علت آنكه زندگی فقیرانه ای دارند و نیازهای مادی آنان از قبیل: تغذیه ناكافی ،لباس نامناسب نداشتن پول تو جیبی و اسباب بازی و ... موجب می شود كه كودك این نیازها را از طریق دزدی برآورده سازد .پدران و مادرانی كه دائما از وضع اقتصادی خود شكایت می كنند به نوعی كودكان خود را به عمل دزدی تشویق می كنند.در این زمینه ،انگیزه تملك ،كودكان را وا می دارد تا دست به دزدی بزنند.

2. علل روانی : ناكامیها و مورد بی مهری و بی توجهی قرار گرفتن كودك در خانواده موجب می شود كه كودك به نوعی در برابر این كمبود ها دست به واكنش بزند .در این مورد ،سرقت كه با لجبازی و دروغگویی همراه است ،واكنشی نسبت به ناسازگاری كودك با عواملی قابل ذكر است نظیر: محرومیت از محبت والدین كه موجب اضطراب كودك می شود ، جبران احساس حسادت ، احساس ناامنی حاصل از رفتار خشونت آمیز والدین در منزل ،وجود نامادری یا ناپدری ،انتقام گرفتن از والدین ،آرزوی بدست آوردن اشیای پر زرق و برق كه جز از طریق دزدی رسیدن به آنها برایش ممكن نیست ، صدمه زدن به دیگران به منظور تخلیه عقده های روانی و محدودیت قائل شدن و سخت گیری های والدین و ...

3. علل اجتماعی : گفتیم كودك ، دزدی را یاد می گیرد و پدر و مادر اولین الگو و سرمشق كودكان هستند .چنانچه والدین مرتكب دزدی شوند و كودك شاهد عمل آنان باشد ، دزدی را می آموزند . همچنین كودك دزدی را از دوستان، همبازی ها و همسایگان خود یاد می گیرد. در این زمینه ، عواملی نظیر الگوهای غلط تربیتی ، معاشرت با دوستان ناباب ، ضعف مذهبی و سقوط ارزش های اخلاقی ، محیط اجتماعی نابسامان ، عدم كنترل رفتار كودكان، قحطی ، بحران های حاصل از جنگ و زلزله و آتش فشان ، زندگی در محله های جرم زا ، مهاجرت ، اعتیاد، فقر و تنگدستی ، میل به خود نمایی و جدایی پدر و مادر و ... گرایش كودك را به دزدی تشدید می كند .

درمان:

برای درمان دزدی ، باید علل و انگیزه های آن مشخص شود . دزدی معلول است و علل متفاوتی دارد برخورد و مبارزه صرف با معلول ، موثر نیست و باید به رفع علل دزدی اقدام شود. درمان دزدی باید بر اساس محبت در محیطی آرام انجام شود . برای درمان ، روش های زیر پیشنهاد می شود:

1- بدون آنكه به كودك لقب دزدی داده شود ، باید طوری عمل شود كه كودك بداند اطرافیان متوجه عمل او شده اند ، ولی برای آنكه رسوا نشود چنانچه قول دهد كه عملش را دیگر تكرار نكند ، دزدی او افشا نخواهد شد، به بیان دیگر ، برای كودكانی كه بار اول دست به دزدی می زنند كافی است كه آنان را متوجه عمل نادرست خود بكنیم .

2- از كودكی كه مرتكب دزدی شده است ، باید شیء دزدیده شده را پس گرفت و به صاحبش باز گرداند و در این مورد ، كودك متوجه كرد كه اعمال و رفتارش تحت كنترل دقیق قرار دارد.

3- نصیحت كودك با شیوه ای صحیح در كاهش دزدی ، همچنین درمان آن می‌تواند مفید واقع شود . جلوی دزدی را باید از همان آغاز و در سنین كودكی گرفت و باید به كودك تفهیم كرد كه عملش نادرست است. در صورتی كه دراصلاح رفتار كودكان سهل انگاری شود ، اصلاح رفتار در بزرگسالی مشكل خواهد بود.

4- روش های دیگری كه برای پیشگیری و درمان دزدی كودكان پیشنهاد شده عبارتند از : ارضای نیازهای مادی ، اعتماد به كودك، صحبت صادقانه وبی پرده با كودك، دور كردن وسایلی كه وسوسه دزدی را در كودك افزایش می دهند ، نشاندن كودك در كلاس در معرض دید معلم ، دادن غذای رایگان به كودك در مدرسه ، دادن پول توجیبی ، ارزش دادن به كودك ، دادن عزت نفس به كودك ، بازداشتن كودك از مشاهده فیلم هایی كه در آن دزدی انجام می شود و ایجاد تسهیلات و امكانات برای سرگرمی برای كودكان و ... .

این یادآوری لازم است كه تا حد امكان باید از تنبیه بدنی كودك دزد ، ممانعت به عمل آید و در مقابل با استفاده از استدلال ، كودك با زشتی و قباحت كارش آشنا شود .

روش های رو یا رویی والدین با دزدی كودكان :

1- آرام باشید: رفتار هیجانی ، تند و اغراق آمیز از خود نشان ندهید چون این ناراحتی ممكن است باعث افسردگی ،‌احساس گناه و شرمساری شود و در این حالت بر عزت نفس كودك تأثیر منفی می گذارد. پس باید روش منطقی وسنجیده برای رویارو شدن با این رفتار كودك باید برگزید.

2- عكس العمل زود و مناسب انجام دهید: همان قدر كه والدین نباید رفتاری هیجانی و تند از خود نشان دهند ، همانقدر هم باید رفتاری مناسب و سنجیده در آن لحظه نشان دهند .

3- پیامد های رفتاری كودك را برایش توضیح دهید : مثلاً عذر خواهی كردن بعد از دزدی .

4- تفاوت « قرض گرفتن» و "دزدیدن" را برای كودك شرح دهید.

5- بررفتار كودك نظارت بیشتری داشته باشید .

6- علت دزدی كودك راپیدا كنید.

7- كودك راوادار به قسم خوردن نكنید. به او بگویید: امیدوارم این طور باشد كه تو می‌گویی ، و اجازه دهید كودك ، اعتماد شما را نسبت به خودش درك و احساس كند.

8- به كودك كمك كنید راههای پول در آوردن صحیح را پیدا كند .

9- كودك را به دلیل اشتباهش شرمنده نكنید.

نظرات شما عزیزان:

خانم بیجن - مادر حانیه جوئیان

ساعت13:16---18 آبان 1392

من امسال خیلی خوشحال هستم که دخترم چنین اموزگار خوب و برتلاش و با انگیزه در تمام زمینه ها چه در زمینه ی درسی و چه عاطفی به بچه ها رسیدگی می کند .
به امید روزی که تمام اموزگاران محترم مانند خانم عباسی بر تلاش و با انگیزه سر کلاس حاضر شوند.
به امیده موفقعیت روز به روزه شما اموزگار محترم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: